Świadoma bezsenność/ El insomnio conciente

Kiedy nie mogę zasnąć

Zamykam oczy i patrzę

Kiedy nie mogę zasnąć

Patrzę zamkniętymi oczami

Słucham bez słuchu

Dotykam niedotykiem

Kiedy nie mogę zasnąć

Boję się światła i ciemności

Kiedy nie mogę zasnąć

Myślę o sobie na tle jutra

Kiedy nie mogę zasnąć

Zastanawiam się czy Ty też nie śpisz

I zasypiam, odwrócona do świata plecami

Z nadzieją, że obudzi mnie

Dopiero za jakiś czas

--
Cuando no puedo dormir

Cierro los ojos y miro

Cuando no puedo dormir

Miro con los ojos cerrados

Oigo sin oído

Toco con no-toque

Cuando no puedo dormir

La luz y la oscuridad me dan miedo

Cuando no puedo dormir

Pienso en mi sobre un fondo de mañana

Cuando no puedo dormir

Pienso en ti, tampoco duermes?

Y duermo, dando la espalda al mundo

Espero que me despierte

después de un tiempo

Idealne Nieideały

Na początku wszyscy są ideałem, ale z czasem zaczynasz dostrzegać, że nie Twoim. Zakochujesz się w wyobrażeniu pewnej osoby, a nie w kimś, kim ona tak naprawdę jest.

Coraz częściej ludzkim nałogiem staje się naśladowanie drugiego człowieka, kopiowanie jego osobowości bez pominięcia błędów, które każdy popełnia. Ale tak jak tusz na kartce papieru w końcu wyblaknie - po roku, po dwóch, po dziesięciu latach – zakłamane wady i zalety rozmazują się, aż w końcu znikają… i nikt nie pamięta idealnego kolesia, którego poznałaś jakiś czas temu. Staje przed Tobą człowiek o tym samym imieniu i nazwisku, o tych samych rysach twarzy, o tym samym wyglądzie. Wita Cię tym samym uśmiechem, co kiedyś… ale ten człowiek nie ma nic wspólnego z Twoim ideałem. I chociaż kiedyś naprawdę go kochałaś, dzisiaj czujesz tylko obrzydzenie. I ludzie dziwią się… skoro go kochałaś, skoro on kochał Cię ponad życie, to co poszło nie tak? Co z idealnym związkiem o historii z charakterem, który miał przetrwać wszystko?

Nic. Wypaliło się, zgasło jak zapałka na wietrze. Jedyne co robisz, to wyrzucasz ją za siebie, kasujesz zdjęcia, wiadomości i koniec.

Ps.: A niektóre ideały nie są wcale takie idealne.